മാലിക്;മലക്കം മറിക്കപ്പെടുന്ന ചരിത്ര യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ.

മാലിക്;മലക്കം മറിക്കപ്പെടുന്ന ചരിത്ര യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ.

ചരിത്രം വളച്ച് കെട്ടുന്നത് അത്ര പഴക്കമുള്ള കേസല്ല. എന്നാൽ ചരിത്രം  മറച്ച് വെച്ച് ഒളിച്ച് കടത്തുന്നതിനോട്  കാലവും സമുദായവും പൊറുക്കില്ല.ഇരുണ്ട് കിടക്കുന്ന ചരിത്ര അധ്യായങ്ങളെ വൈറ്റ് വാഷ് ചെയ്തെടുക്കുമ്പോഴും വെളുത്ത അധ്യായങ്ങളിൽ കരി വാരിത്തേക്കുമ്പോഴും യഥാർത്ഥത്തിൽ നടക്കുന്നത് ബോധപൂർവമായ ചരിത്രത്തെ വഴി തിരിച്ച് വിടലാണ്.ഇരയെ പ്രതിയും പ്രതിയെ ഇരയോ/ഉന്നതനോ ആക്കി ചിത്രീകരിക്കുമ്പോൾ മനുഷ്യ കുലത്തോടകമാനം ചെയ്യുന്ന പൊറുക്കപ്പെടാനാകാത്ത ഇത്തരം  കൊടും ചതികളെ  ഇരകൾക്ക് നേരെയുള്ള രണ്ടാം വെടിവെപ്പായോ പ്രഹസനമായോ നമുക്ക് കാണേണ്ടി വരും.

ചരിത്രം എന്നും ഭരണ പക്ഷത്തിൻ്റെ  ഇച്ഛകൾക്ക് അനുസൃതമായിട്ടാണ് എഴുതപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്.. ജോർജ് സന്തായനയുടെ വാക്കിൽ ചരിത്രം കള്ളങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടമാണ്.,

ചരിത്രം ചികയാതെ, ജസ്റ്റ് ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചാൽ തന്നെ ഇത് എത്രത്തോളം സത്യമാണെന്ന് നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റും. ഇവെൻ്റ്സുകളിലും ചരിത്ര താളുകളിലും ഒരു പോലെ അവഗണന നേരിടേണ്ടി വന്ന  പ്രതി സ്ഥാനത്ത് നിർത്തപ്പെട്ട 

ഒരുപാട് ഇരകൾ  നമുക്ക് മുമ്പിലുണ്ട്. കയ്യൂക്കുള്ളവൻ്റെ മർദ്ദനത്തിൻ്റെയും ,തങ്ങളുടെ സ്വത്വത്തെ ചൂഴ്ന്നു കളയപ്പെടുന്ന  ചിത്രീകരണങ്ങളുടെയും മുമ്പിൽ നിസ്സഹായരായി നിൽക്കേണ്ടി വരുന്ന  ഇരകൾ...

ഇത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞു വന്നത്, ബോധപൂർവമായ ചരിത്രത്തിൻ്റെ മറ്റൊരു വക്രീകരണ ശ്രമത്തെ കുറിച്ച് പറയാനാണ്. 2009 മെയ് 16 ന് ,അതായത് കേരള മുഖ്യൻ്റെ കസേരയിൽ വി എസും ആഭ്യന്തര മന്ത്രിക്കസേരയിൽ കോടിയേരിയും ഇരിക്കുന്ന  കാലത്ത്, പതിനാറുകാരൻ ഫിറോസ് അടക്കം  ആറു പേരുടെ ജീവനെടുക്കുകയും അൻപതോളം പേർക്ക് പരിക്കേൽപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത 1957 ന് ശേഷം കേരളം കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ ഭരണകൂടഭീകരതയെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടാവുന്ന ബീമാപള്ളി വെടിവെപ്പിലെ ഭരണ കൂട ഒത്താശയെ മറച്ചു വെച്ച് ,പോലീസിൻ്റെ നര നായാട്ടിനെ പോലും പലയിടങ്ങളിലായി വെള്ളപൂശിക്കൊണ്ട് ഭരണ പക്ഷത്തിൻ്റെ മുഖം നന്നാക്കാനുള്ള ,ബോംബ് ആണെങ്കിൽ മലപ്പുറത്തെനനുള്ള പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാനത്തിലും ഇരുപതിന്റെ തുടക്കത്തിലുമുണ്ടയിരുന്ന വംശീയ ചുവയുള്ള വർത്തമാനത്തിന് വീണ്ടും വാതിൽ തുറന്ന് കൊടുക്കുന്ന 

മഹേഷ് നാരായണൻറ മാലിക് എന്ന വലിയ ശ്രമം, ഒരു വ്യാഴവട്ടക്കാലം മാത്രം ദൂരമുള്ള, സമീപസ്ഥമായ വേട്ടയാടപ്പെട്ട ജനങ്ങൾ ഇപ്പോഴും ജീവിച്ചിരിക്കെ ഇരകൾക്കും ജനങ്ങൾക്കും കേരളത്തിൻ്റെ പേരുകേട്ട മത സാഹോദര്യത്തിന് നേരെയുള്ള രണ്ടാം വെടിവെപ്പായേ നമുക്ക് കാണാൻ സാധിക്കൂ.

പടങ്ങൾ പല ധർമങ്ങളും പാലിക്കേണ്ടതുണ്ട്. അത് ഫിക്ഷൻ ആയാലും അല്ലെങ്കിലും. പടം ഫിക്ഷൻ ആണെന്ന ന്യായീകരണത്തെ മുൻ നിർത്തി ക്കൊണ്ട് നിർദ്ദിഷ്ട സമുദായത്തെ ആകമാനം അധോവൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നതും മാഫിയ വൽക്കരിക്കപ്പെടുന്നതും അംഗീകരിക്കാനാവില്ല. ഓരോ കലാരൂപവും സമൂഹത്തിൽ വണ്ണമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ചും പടം പോലെ ജനസമ്മിതിയാർജിച്ച ഒരു കലാരൂപത്തിലെ അഭിനേതാവിൻ്റെ വേഷം, ഭാഷ, ആക്ഷൻ തുടങ്ങിയ ഓരോ ചെറിയ അനക്കങ്ങളെയും ഏറെ താൽപര്യത്തോടെ ചേർത്ത് പിടിക്കുന്ന പ്രേക്ഷകർക്ക് മുമ്പിൽ വംശീയതയുടെ പാഠങ്ങൾ ചിത്രീകരിക്കുമ്പോൾ സമൂഹത്തിലെ സമാധാന അന്തരീക്ഷത്തിന് കൂടിയാണത് വെല്ലുവിളി ഉയർത്തുന്നത്..

വൈരുധ്യങ്ങളല്ല, വംശീയതയാണധികവും

ബീമാപള്ളി വെടിവയ്പ്പിൻ്റെ വസ്തുത എന്താണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയില്ല എങ്കിൽ ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് വന്ന PUCL ൻ്റെയോ NCHR ന്റെയോ റിപ്പോർട്ടുകൾ എടുത്ത് നിങ്ങളൊന്നു വായിക്കണം. അല്ലെങ്കിൽ ബീമപ്പള്ളിയുടെ സമീപസ്ഥരെ സമീപിക്കുക എങ്കിലും ചെയ്യണം, അപ്പോൾ യാതൊരു അർത്ഥ ശങ്കയ്ക്കുമിടയില്ലാത്ത വിധം മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റും ഇത് ഭരണപക്ഷത്തിൻ്റെ പൂർണ പങ്കാളിത്തത്തോടെ പോലീസ് നടത്തിയ പൈശാചിക കാട്ടിക്കൂട്ടലുകൾ ആയിരുന്നു എന്ന്.

ഇത്തരം വസ്തുതകളെ ഒന്നും മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ പ്രത്യേക അജണ്ട ലക്ഷ്യമാക്കിക്കൊണ്ടെന്നോണം ഭരണ പക്ഷത്തിൻ്റെ ചേരിയിൽ നിന്ന് കൊണ്ട് സംവിധായകൻ മാലികിലൂടെ  അധോലോക ഛായ നൽകുന്നത് ബീമാപള്ളി യിലെ  മുസ്‌ലിംകൾക്ക് മാത്രമല്ല ,മറിച്ച് കേരളത്തിലെ സാമുദായിക മുസ്ലിം രാഷ്ട്രീയത്തിന് കൂടിയാണ്.

ഇടത് പക്ഷം ഭരിക്കുന്ന സമയമായിട്ട് കൂടെ, ഭരണ കൂട ഭീകരതയാണെന്ന വസ്തുതകളെ  മന:പൂർവം മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ ഒരൊറ്റ ചുവപ്പൻ കൂറ പോലും ഉയർന്ന് കാണാതിരിക്കാൻ ബദ്ദശ്രദ്ധ പുലർത്തിയ സിനിമയിലെ സീനുകളിലുടനീളം പച്ച കൊടികൾ കാണിച്ച് പ്രസ്തുത വിഷയം ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് വരൽ മൂലം കേരളത്തിലെ സാമുദായിക അന്തരീക്ഷം മോശമാകുമെന്ന് കരുതി ഇരകൾക്കൊപ്പം പോലും നിൽക്കാൻ ഭയപ്പെട്ട ഒരു രാഷ്ട്രീയത്തെയാണ് അതിൻ്റെ ആളുകളെയാണ് ഈ സിനിമ സാമുദായികകലാപം സൃഷ്ടിച്ച് രാഷ്ട്രീയനേട്ടം കൊയ്യുന്നവരായും ബോലോ തക്ബീർ എന്ന് പറഞ്ഞ് ആക്രമണം നടത്തുന്നവരായും  പള്ളികളിൽ തോക്കും മറ്റും സൂക്ഷിച്ച് അധോലോക പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുന്ന വംശമായും ചിത്രീകരിക്കുന്നത്.

വേണ്ടി വന്നാൽ ആയുധമെടുക്കണമെന്ന് ബീമാപ്പള്ളിയിലെ ഒരു നേതാവും  പറഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത കാര്യത്തെ പറഞ്ഞതായും 

സുനാമിയിൽ സർവ്വവും തകർന്ന് എത്തുന്ന മനുഷ്യരെ പള്ളിയിലേക്ക് കയറ്റാത്ത ജമാഅത്തിനെ ഭാവനാത്മകമായി സിനിമയിൽ ചേർത്ത് വെച്ചിട്ടുള്ള രംഗങ്ങളൊന്നും അത്ര നിഷ്കളങ്കമായി കരുതാൻ പറ്റുന്നതോ സിനിമയെ കലയായിട്ട് കണ്ടാൽ മതി എന്ന തത്വത്തിൽ പെടുത്തി നിസ്സാരവൽക്കരിക്കാൻ പറ്റുന്നതോ അല്ല..

മാലികിനെ കൊണ്ട് എന്തുണ്ടായി?

ചരിത്രത്തിൻ്റെ വക്രീകരണം,വംശീയതയ്ക്ക് വളമിട്ട് കൊടുക്കുക തുടങ്ങിയ ധാർമിക പരമായ വൈകല്യങ്ങളെ

മാറ്റി നിർത്തി നോക്കുകയാണെങ്കിൽ ചെറിയ കഥാപാത്രങ്ങൾ പോലും തങ്ങളുടെ റോളുകൾ വളരെ നന്നായി അവതരിപ്പിച്ച പടമാണ് മാലിക്.പ്രേക്ഷകരെ എങ്ങനെയെല്ലാം സ്വാധീനിക്കാൻ കഴിയുമോ,അത്തരം വഴികളെല്ലാം ഇതിൻ്റെ അണിയറ പ്രവർത്തകർ  ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.ഭരണ പക്ഷത്തോട് ചേർന്ന് നിന്ന് ഇരകളെ വില്ലനൈസ് ചെയ്യുന്ന രീതിയിലാണ് പടത്തിൻ്റെ കിടപ്പെങ്കിലും  കേരളത്തിൻ്റെ പൊതുസമൂഹത്തിന്  ബീമാപ്പള്ളിയിലെ വെടിവയ്പ്പ് ഇക്കാലമത്രയും  ഒരു പൊതുപ്രശ്‌നമായിട്ടില്ലാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ പള്ളി സംഭവത്തെ പൊതുബോധ മണ്ഡലത്തിലേക്ക് തിരിച്ച് കൊണ്ട് വരാൻ മാലിക്കിനായിട്ടുണ്ട്.

കൂടാതെ എന്താണ് ബീമാപ്പള്ളി വെടിവെപ്പ്,ആരൊക്കെയാണ് അതിൻ്റെ സൂത്രധാരന്മാർ, ഇന്നും അവിടത്തെ മുസ്ലിം ന്യൂന പക്ഷത്തിൻ്റെ അവസ്ഥയെന്ത് എന്നെല്ലാം ഒരു വ്യാഴവട്ടക്കാല ത്തിനിപ്പുറം ചിന്തിക്കാനും പ്രതികരിക്കാനും മാലിക് അവസരമൊരുക്കി നൽകുന്നുണ്ട്...

നീതിയില്ലാ നിയമം ന്യായമോ...?

നീതിയില്ലാ നിയമം ന്യായമോ...?

വണ്ടിപെരിയാറിലെ ആ കരുത്തറ്റ മനസ്സാക്ഷിയോട് കുഞ്ഞുമനസ്സ്‌ എന്തെല്ലാം ചോദിക്കുന്നുണ്ടാവണം!! മിഠായിപ്പൊതി ക്കുള്ളിൽ സ്നേഹം ആയിരുന്നില്ലെന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ ആ കുഞ്ഞുമനസ്സ് വളർന്നില്ലായിരുന്നു. ജൂൺ 30 തിന്റെ പകലുകളത്രെയും ആ പിഞ്ചോമനക്ക് മനോഹരമായിരുന്നില്ലെന്ന് മാത്രം അവൾക്കറിയാം. ബോധംകെട്ട് വീണപ്പോൾ തന്നെ അടുത്തെത്തിയ  കൈകൾ താങ്ങിന്റേതായിരുന്നുവെന്ന് ധരിച്ചു വച്ചത് തിരുത്തി വായിക്കാൻ അവൾക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു. 

മിഠായിക്ക് മധുരം ആണെന്ന് മാത്രമേ അവൾക്ക് അറിയൂ. എന്തിനുവേണ്ടിയായിരുന്നു ഇതെല്ലാം!.കാമം ഉറഞ്ഞു നിന്ന അയാളുടെ മനസ്സിനെ നിയന്ത്രിക്കാൻ അവൻ വിസമ്മതിക്കുകയായിരുന്നു.

 കുറ്റബോധമൊന്നുമില്ലാതെ തെളിവെടുപ്പിന് കൊണ്ട് വന്ന അവനിൽ ഒരു സംശയം മാത്രം നിർത്തി വെച്ചു പോലീസുകാർ മടങ്ങി. സംശയം അതിന്റെ തീക്ഷണതയിൽ എത്തിയ പോലീസുകാരൻ അവനെ തന്നെ നോട്ടമിട്ടു.സ്നേഹം നിറച്ച മനസ്സിൽ ഇത്രയേറെ ക്രൂരത അവൻ എന്തിനായിരുന്നു കെട്ടിയിറക്കിയത്... 

നീതിപീഠത്തിന് മുന്നിൽ ഇനിയെത്ര പ്രതീക്ഷകൾ  തലകുനിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു!. നീതിയെ കാക്കാനുള്ള നീതിപീഠം അനീതിയെ കാക്കുന്ന താവളമാകുന്നത് എവിടെയാണ് ന്യായമാവുക!!.

 നീതിയുടെ കൂടെ നിൽക്കുമ്പോൾ സർക്കാർ ആരെയാണീ ഭയപ്പെടുന്നത്,

 പ്രതികൾക്ക് വളം നൽകുന്നത് സർക്കാരും കോടതിയും തന്നെയാണ് എന്നതിൽ സംശയമില്ല. സത്യത്തിനു മേൽ അസത്യം വാളെടുക്കുന്നത്, നീതിക്കു മേല് അനീതി കത്തി വെക്കുന്നത്, ധർമ്മത്തിനു മേൽ അധർമ്മം അധികാരം നേടുന്നത് കണ്ട് കണ്ണ് തഴമ്പു വെച്ച് പൊട്ടിയൊലിക്കുന്നു.  കുറ്റബോധമില്ലാതെ വണ്ടിപെരിയാറിലെ ഈ സംഭവത്തിലും കണ്ണടക്കുന്ന സ്വയംപ്രഖ്യാപിത വിപ്ലവകാരികളോട് ഒന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ!? ഇന്ത്യയിൽ പെണ്ണായി ജീവിക്കുന്നതിലും വലിയ വിപ്ലവം വേറെയില്ല, ഇനിയുണ്ടാവുകയുമില്ല!!!ഒന്നോർത്താൽ നന്ന് !ഓരോ ദിവസവും എടുത്തു കളയുന്ന പെൺകുട്ടികളുടെ സ്ഥാനത്ത് നിങ്ങളുടെ കുട്ടികളും വരാം.

വാളയാർ സംഭവം മുക്കിയ പോലെ ഇനി മറ്റൊന്ന്   ആവർത്തിക്കാതിരിക്കട്ടെ ..!

 ഇനിയും ഓരോ ജന്മങ്ങൾ പിച്ചിച്ചീന്തപ്പെടും, നമ്മൾ ഹാഷ്ടാഗുകൾ ഇറക്കും, സോഷ്യൽ മീഡിയകളിൽ പ്രതിഷേധം ഇരമ്പും പക്ഷേ,നീതിപീഠം ന്യായത്തിന് ഒപ്പം നിന്നാലല്ലാതെ ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾക്ക് അറുതിയുണ്ടാവില്ല.

   

ചിത്രങ്ങളെ പോലും നീതിക്ക് മുന്നിൽ പോലും കാണിക വെക്കാതെയുള്ള പോരാട്ടം കേരളവും ഇന്ത്യയും ഒരു പോലെ ലോകത്തിന് മുന്നിൽ ബോധ്യമാക്കുന്നു. ഹിതകരമല്ലാത്ത പ്രവർത്തനങ്ങൾ ചെയ്തു കൂട്ടുന്നവരും, അതിലും ചോദ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്നവരും രാജ്യദ്രോഹികളായി മാറുന്ന വർത്തമാനകാലത്തിനു മുന്നിൽ കോവിഡ് പോലും ഭീതിയിലാണ്.വാളയാർ മാത്രമല്ലല്ലോ? നിർഭയ മോഡലും നടന്നല്ലോ? എവിടെ ഏമാന്മാർ തലയും താഴ്ത്തി ആർക്കോ വേണ്ടി ആലോചിക്കുന്നു!തീരുന്നില്ല, അത്യാർത്തിയാൽ കീഴൊതുങ്ങേണ്ടി വന്ന വിസ്മയക്കേസുകൾ അവിടെയും പ്രതിയെ വെറുതെ വിടാനുള്ള പ്ലാനിങ്ങും നടന്നു കഴിഞ്ഞു? എന്തിനുവേണ്ടി? കുറ്റങ്ങൾക്ക് ശിക്ഷ നൽകേണ്ടതുണ്ട്. എല്ലാ നീതിപീഠങ്ങളും ഒരു പോലെ ഇതിനോട് യോജിക്കുന്നു. പക്ഷെ കുറ്റം തെളിയിക്കപ്പെടാത്ത സംശയത്തിന്റെ നിഴലിൽ വർഷങ്ങളോളം മനുഷ്യരെ കൊല്ലാകൊല ചെയ്യുന്നത് ഖേദകരം തന്നെയാണ്!നീതി ഉറപ്പാക്കാനുള്ള പീഠങ്ങൾക്ക് ഇത് യോജിക്കാത്ത കാലം എങ്ങനെ അതിനെ നിലനിർത്തും!? അവർക്ക് നഷ്ട്ടപ്പെട്ട സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ വർഷങ്ങളും അവർ അനുഭവിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്ന സുന്ദരമായ ജീവിതനിമിഷങ്ങളും തിരിച്ചുകൊടുക്കാൻ മനുഷ്യമുഖം പോലും നിഴലിക്കാത്ത നിയമങ്ങൾക്ക് സാധ്യമാണോ? സംശയത്തിന്റെ പേരിൽ ഏതാനും സമയം പിടിച്ചുവെക്കുന്നത് കാണാം. എന്നാൽ കുറ്റക്കാരനെന്ന് തെളിയുന്നത് വരെ മനുഷ്യരെ പോലെ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം അവർക്കുണ്ടെന്നത് കേവലനീതി മാത്രമാണ്!പിന്നെവിടെയാണ് നിങ്ങൾ താടിക്ക് കയ്യും കൊടുത്ത് എല്ലാം നോക്കിക്കാണുന്നത്? കേവലനീതി മൗലികാവകാശമാണ്. വൈകിവരുന്ന നീതി അതിനെ നിഷേധിക്കുന്നതിന് തുല്യവും. എല്ലാം കണ്ട് കണ്ണടച്ചിരിക്കാൻ എങ്ങനെ സാധുത കൈവരിക്കുന്നു!? അപരാധികൾക്ക് പകരം തൂക്കുകയർ സ്വീകരിക്കുന്നത് നിരപരാധികളാണെന്ന് മാത്രം. 

ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഭാഗത്തുനിന്നുള്ള തെറ്റിനെ ചൂണ്ടികാണിക്കുകയും അതിനെ വിമർശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതടക്കം രാജ്യദ്രോഹമാണെന്നും പറഞ്ഞു കുറ്റം ചുമത്താൻ ആരുടെ ഇടപെടലും ആവശ്യമില്ലാത്ത സർക്കാരിന്റെ അമിതാധികാര പ്രയോഗം തീർത്തും തിരുത്തേണ്ടതാണ്. അധികാരി വർഗത്തോട് പരമോന്നത നീതിപീഠം ചോദിക്കാത്ത ഒരു ലളിതമായ ചോദ്യം ചോദിച്ചോട്ടെ? 'രാജ്യദ്രോഹ  കുറ്റത്തിന്റെ പോക്ക് എങ്ങോട്ടുള്ളതാണ്....? 

നീതിയില്ലാത്ത നിയമവും ന്യായമാകുന്നതിനെ പ്രചോദനം നൽകി വളർത്തിയത് ആർക്ക് വേണ്ടി എന്ന ചോദ്യം ബാക്കിയാക്കാം....!

ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം: കാവലാളുകൾ കാലന്മാരാകുന്ന ജനാധിപത്യ പരിസരം

ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം: കാവലാളുകൾ കാലന്മാരാകുന്ന ജനാധിപത്യ പരിസരം 

"എതിരഭിപ്രായ പ്രകടനം ഏതൊരു ജനാധിപത്യവ്യവസ്ഥയുടെയും കേന്ദ്രബിന്ദുവാണ്"

                  _ഹാരി ബെലാഫൊണ്ടെ

ലോകത്തിലെ അറുപതോളം രാജ്യങ്ങൾ പൗരന്മാർക്ക് തങ്ങളുടെ വിചാരങ്ങളും അഭിപ്രായങ്ങളും പല മാർഗ്ഗങ്ങളിലൂടേയും ആവിഷ്കാരിക്കാൻ അവസരം നൽകുന്നുണ്ട്.  ഇതിനെയാണല്ലൊ ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം , അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യം എന്നെല്ലാം പേരിട്ട് വിളിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ ഇന്ത്യരാജ്യത്തിന്റെ  ബൃഹത്തായ ഭരണഘടന ആർട്ടിക്കിൾ 19 ലൂടെ ആവിഷ്കാരസ്വാതന്ത്ര്യം  ഓരോ പൗരനും ഉറപ്പ് നൽകുന്നു. വർഗ്ഗ- വർണ്ണ- വേഷം തുടങ്ങി  ഒട്ടേറെ കാര്യങ്ങളിൽ വൈവിധ്യം  നിലനിൽക്കുന്ന  ഇന്ത്യയെ പോലെയുള്ള രാജ്യങ്ങളിൽ ഈയൊരു അവകാശം അഥവാ സ്വാതന്ത്ര്യം ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയുടെ സുഗമമായ നിലനിൽപ്പിന് വളരെ അത്യന്താപേക്ഷിതമാണെന്ന് പറയുന്നത് നിസ്തർക്കിതമാകാം.

     ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം: മർമവും മർമരവും 

    

        ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയുടെ നാലാം തൂൺ എന്നറിയപ്പെടുന്ന മാധ്യമങ്ങളാണ് മിക്കപ്പോഴും ആവിഷ്കാരങ്ങളുടെയും അഭിപ്രായങ്ങളുടെയും മുഖ്യധാരയായി  വർത്തിക്കുന്നത്.

ഭരണകൂടത്തിന്റെയും ഭരണീയരുടെയും നീക്ക് പോക്കുകളും നേട്ട കോട്ടങ്ങളും കൃത്യമായും വ്യക്തമായും  ജനങ്ങളുടെ മുമ്പിൽ എത്തിക്കുന്നതിൽ മാധ്യമങ്ങൾ വഹിക്കുന്ന പങ്ക് അനിഷേധ്യമാണ്.

രാജ്യത്തെ നയിക്കാൻ ഭരണകൂടമുണ്ടാകുമ്പോൾ തന്നെ ഓരോ സംഭവവികാസങ്ങളെയും വിവിധ നിരീക്ഷണങ്ങളിലൂടെയും നിരൂപണങ്ങളിലൂടെയും ജനങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ച് അവരെ പ്രബുദ്ധരാക്കുന്നതിൽ  മാധ്യമങ്ങൾ കാണിക്കുന്ന സാമർഥ്യം ആ ദരണീയം തന്നെ.

ഇന്ത്യ  ഭരണഘടന ഓരോ പൗരനും ഉറപ്പ് നൽകുന്ന ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മുകളിൽ പരാമർശിച്ചുവല്ലൊ? 

പരാമർശത്തോട് ചേർത്ത് വായിക്കേണ്ട ഒരു വസ്തുത കൂടിയുണ്ട്,  ഒരു രാജ്യവും സ്വന്തം പൗരന്മാർക്ക് നിരുപാധികം ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം  നൽകുന്നില്ല. ചില പ്രത്യേക സാഹചര്യങ്ങളിൽ സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മേൽ പരിധിയും പരിമിതിയും നിശ്ചയിക്കുന്നുണ്ട്. രാജ്യദ്രോഹം, തീവ്രവാദം തുടങ്ങിയവയിലൊന്നും ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകുന്നില്ല.

ബി.ആർ അംബേദ്കറെ പോലെയുള്ള മഹോന്നതരായ ഭരണ ഘടനാ നിർമാതാക്കൾ   ബുദ്ധി പൂർവ്വം കൈകൊണ്ട ഈ പരിധിവെക്കൽ പ്രശംസനീയമാണ്. 

കാരണം യാതൊരു ഉപാധികളുമില്ലാതെ എല്ലാവിധ ആവിഷ്കാരങ്ങൾക്കും പൂർണ്ണമായും സ്വാതന്ത്ര്യം നൽകിയാൽ നമ്മുടെ ഇന്ത്യ സമുദായസ്പർധകളും തീവ്രവാദപ്രവർത്തനങ്ങളും നിറഞ്ഞതാകും.

അത്കൊണ്ട് തന്നെ, ഇത്തരം ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പരിധിയിലില്ലാത്ത പ്രവർത്തനങ്ങൾ കാഴ്ചവെക്കുന്നവർ ശിക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടത് തന്നെയാണ്.

        മരണ മണി മുഴക്കം:-

        എന്നാൽ ജനാധിപത്യ ഇന്ത്യക്ക് മരണ മണി മുഴങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു കാഴ്ചയാണ് നാം കണ്ട്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്.ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഒരു ജനാധിപത്യ- സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാജ്യത്തിന്  നിരക്കാത്ത വർഗീയ പ്രവർത്തനങ്ങളും മതേതരത്വത്തെ മുറിവേൽപ്പിക്കുന്ന നിലപാടുകളെല്ലാം ഇന്ന് നമ്മുടെ സമൂഹമാധ്യമങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞ് കാണുന്നു. യഥാർത്ഥത്തിൽ, മാധ്യമങ്ങളുടെ ഇത്തരം റിപ്പോർട്ടുകളിൽ നിന്നും രചനകളിൽ നിന്നും പാഠമുൾക്കൊള്ളേണ്ട ഭരണകൂടം ഇത്തരം മാധ്യമങ്ങളെയും ആളുകളെയും കണ്ടെത്തി കടിഞ്ഞാണിടാൻ നേതൃത്വം നൽകുന്നത് ഖേദകരം തന്നെ.

ഇതിന് ഒട്ടേറെ ഉദാഹരണങ്ങൾ നമ്മുക്ക് മുന്നിലുണ്ട്, ഗാസിയാബാദിൽ അബ്ദുസ്സമദ് സൈഫിയെന്ന എഴുപത്തിരണ്ടുകാരനെ ആൾക്കൂട്ടം മർദിക്കുകയും ബലാൽക്കാരമായി താടിവടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത സംഭവം  വാർത്തയും വർത്തമാനവുമാക്കിയ മാധ്യമ പ്രവർത്തകർക്കും വെബ്സൈറ്റിനുമെതിരെ കേസ് ചുമത്തുകയുണ്ടായി, കേന്ദ്ര സർക്കാറിന്റെ വർഗീയ നീക്കങ്ങൾക്കെതിരെ ശക്തമായ നിലപാടെടുക്കുന്ന ' ദ വെയർ ഡോട് കോം' നെതിരെ കലാപ പ്രേരണ, സമുദായ സ്പർധക സൃഷ്ടിക്കൽ, മതവികാരം ആളിക്കത്തിക്കൽ തുടങ്ങിയവയിൽ FIR രജിസ്റ്റർ ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ഉത്തർപ്രദേശിലെ ഹത്രാസ് സംഭവത്തിൽ യു.പി പോലീസ് മാധ്യമ പ്രവർത്തകർക്ക് അവിടേക്കുള്ള അനുമതി നിഷേധിച്ചിരുന്നു.  മാത്രമല്ല ഇതിന് തുനിഞ്ഞ സിദ്ധീഖ് കാപ്പനെ  യു.എ.പി.എ ചുമത്തി മാസങ്ങളോളം ജയിൽ വാസത്തിന് വിധേയനാക്കി. ഈ ഹീനമായ ജയിൽ വാസത്തിന് ശേഷം മാത്രമാണ് അദ്ദേഹം കുറ്റവിമുക്തനാണെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെട്ടത്.ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിലുള്ള കോടതിയുടെ മെല്ലെപ്പോക്ക് തീർച്ചയായും അപലപനീയം തന്നെ.

ഇങ്ങനെ നിരവധി മാധ്യമ പ്രവർത്തകരും സാമൂഹ്യ പ്രവർത്തകരുമെല്ലാമാണ് ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം രാജ്യത്ത് നിലനിൽക്കേ തന്നെ ഭരണകൂടത്തിന്റെ  ഹീനമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് ഇരയായത്. ഇവരെയെല്ലാം കുറ്റാരോപിതരാക്കുന്നതോ IPC -124 A, രാജ്യദ്രോഹം  153-A,ശത്രുതയെ പ്രോൽസാഹിപ്പിക്കുക 295,  UAPA തുടങ്ങിയ നിയമങ്ങളിലൂടെയും. വാസ്തവത്തിൽ ഇത്തരം കുറ്റകൃത്യങ്ങളൊന്നും ഇവർ ചെയ്തിട്ടില്ല താനും. ഭരണകൂടത്തെ വിമർശിച്ചാൽ അവരുടെ അടുത്ത നടപടി രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തി വിമർശകരുടെ വായയടപ്പിക്കലാണ്.

ഇവിടെയാണ് ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യം ക്രൂരമായി ഹനിക്കപ്പടന്നത്! ഇതോടെയാണ് ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥക്ക് തകർച്ച സംഭവിക്കുന്നത്.

    അൽപ്പം ചരിത്ര വായന; 

     ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്നുള്ള  ഇത്തരം നീചപ്രവണതകൾ മുമ്പും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ,  അതിൽ ഭൂരിഭാഗവും ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണകാലത്തായിരുന്നു. ലോകത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിലും ആവിഷ്കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് പൂട്ട് തീർത്ത ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾ അരങ്ങേറിയിട്ടുണ്ടെന്ന് ചരിത്രതാളുകളിൽ കാണാനാകും.

1945 ൽ സ്റ്റാലിന്റെ സ്വേഛാധിപത്യത്തിനെതിരെ   ശബ്ദം ഉയർത്തിയ റഷ്യൻ നോവലിസ്റ്റ് അലക്സാണ്ടർ സോൽഹെനിസ്റ്റ് ( നോബൽ പുരസ്കാര ജേതാവ് ) നീണ്ട കാലത്തെ ലേബർ ക്യാമ്പുകുളിലെ പീഡനത്തിന് ശേഷം നാട് കടത്തപ്പെട്ടു. നാസി ഗവൺമെന്റ് നിരവധി അന്താരാഷ്ട്ര പ്രശസ്ത കലാകാരന്മാരുടെ സൃഷ്ടികൾ ജർമൻ വികാരത്തെ അധിക്ഷേപിച്ചു എന്ന പേരിൽ നിരോധിക്കപ്പട്ടു.  ക്യൂബയിൽ ഏതൊരു പ്രസിദ്ധീകരണത്തിന് മുമ്പും ഗവൺമെന്റിന്റെ അനുമതി ആവശ്യമാണെന്ന നിയമം ( ഡെക്രി-19)  കൊണ്ട് വന്നത് 2019 ലാണ്.

വായ മൂടി നയം നടപ്പാക്കുന്നു;

കശ്മീരിന്റെ പ്രത്യേക പദവി എടുത്തു കളഞ്ഞതിന് ശേഷം അവിടെയുള്ള നേതാക്കളെയെല്ലാം വീട്ടുതടങ്കലിൽ പാർപ്പിച്ചത് അവരുടെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്നുണ്ടായേക്കാവുന്ന പ്രതിഷേധങ്ങളും പ്രകടനങ്ങളും ഒഴിവാക്കാനായിരുന്നു. ലക്ഷദ്വീപിലെ കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ ഒളിയജണ്ടകൾക്ക് നേതൃത്വം നൽകുന്ന പ്രഫുൽ പട്ടേലിനെ ഒരു ചാനൽ ചർച്ചയിൽ വിമർശിച്ചതിനാണ് ഐഷ സുൽത്താനയെ അറസ്റ്റ് ചെയ്തതും രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തിയതും.

ഉത്തർ പ്രദേശ്കാരനായ ഉമർ ഗൗതമിനെ പ്രബോധനത്തിന്റെ പേരിൽ പോലീസ് അറസ്റ്റ് ചെയ്തത് ഈയിടെയാണ്. സി. എ. എ., എൻ. ആർ. സി. തുടങ്ങിയ കേന്ദ്രസർക്കാരിന്റെ ജനവിരുദ്ധനയങ്ങൾക്കെതിരെ പ്രതിഷേധിച്ച നിരവധി ആളുകളെ രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം ചുമത്തി വീട്ടുതടങ്കലിലാക്കിയത് നാം മറക്കാനായിട്ടില്ല. പ്രതിഷേധങ്ങൾ എങ്ങനെയാണ് രാജ്യദ്രോഹമായി മാറുന്നത്..??!!

നന്മയെ നാണം കെടുത്തിയാൽ നാട് നരകമാകും!

ഓരോ പൗരനും തന്റെ അഭിപ്രായത്തിനും ആവിഷ്കാരത്തിനും സ്വാതന്ത്ര്യമുണ്ട്. നല്ലതിനെ കൊള്ളാനും മോശമായതിനെ തള്ളാനും ഓരോരുത്തർക്കും അവകാശമുണ്ട്. ജനവിരുദ്ധനയങ്ങൾ ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്നുണ്ടാകുമ്പോൾ വിമർശനങ്ങളും പ്രതിഷേധങ്ങളും സ്വാഭാവികമാണ്. അപ്പോൾ ഭരണകൂടം തെറ്റു തിരുത്തി മുന്നോട്ട് പോകാൻ തയ്യാറാകുന്നിടത്താണ് ഒരു രാഷ്ട്രത്തിന്റെ വിജയം, മറിച്ച് ഇല്ലാത്ത കുറ്റം ചുമത്തപ്പെട്ട് വളച്ചൊടിക്കപ്പെട്ട നിയമങ്ങളിലൂടെ ഭരണീയരുടെ ജീവിതം ഹോമിക്കപ്പെടുന്നതോടെ രാഷ്ട്രം തകർച്ചയിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു. നമ്മുടെ ജനാധിപത്യ ഇന്ത്യയും ഇത്തരം തകർച്ചയിലേക്ക് അധപതിക്കുകയാണോ?! ഏകാധിപത്യത്തിലേക്കുള്ള ചുവടുവെപ്പുകൾ സംഭവിച്ചു കഴിഞ്ഞോ?! നാം സഗൗരവം ചിന്തിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.